woensdag 28 november 2012

Dankdag

Afgelopen donderdag werd in de Verenigde Staten traditioneel Thanksgiving gevierd. Dat is een nationale feestdag waarop dank wordt gezegd voor de oogst en voor allerlei andere goede dingen in het leven. Goed initiatief toch? Waarom hebben we in Nederland eigenlijk niet zo’n feestdag? In orthodox-protestantse kerken
in Nederland bestaat weliswaar de ‘Dankdag voor het Gewas’, maar in de rest van Nederland merken we daar weinig van. Terwijl andere religieuze feesten -zoals Kerstmis en Pasen- sinds jaar en dag uitgebreid en uitbundig gevierd worden, ook door mensen die niets met religie op hebben en vaak zelfs niet eens weten wát ze dan vieren. Je zou toch verwachten dat het idee van een Dankdag mensen júist aanspreekt omdat er -althans voor de meesten van ons- genoeg in het leven is om dankbaar voor te zijn. Of zouden we daar onvoldoende bij stilstaan?

Waar ik dankbaar voor ben

Laat ik eens beginnen met mijn persoonlijke redenen om dankbaar te zijn op een rijtje te zetten. Ik ben heel dankbaar:

- dat ik gezond ben

- dat ik een lieve, zorgzame man heb met wie ik alweer bijna tien jaar lief en leed deel

- dat we samen drie schatten van kinderen hebben

- dat onze kinderen ook allemaal gezond zijn en me elke dag opnieuw gelukkig maken

- dat we een mooi huis hebben, waar we ons helemaal thuis voelen

- dat we nu weer allebei een baan hebben, in deze tijd niet zo vanzelfsprekend

- dat we daardoor elke dag voldoende te eten en te drinken hebben

- dat we lieve en betrokken familieleden hebben, zowel in Nederland als erbuiten

- dat we zulke leuke en goede vrienden hebben, die we weliswaar niet zo vaak zien als we zouden willen (hoera voor Facebook!), maar die er voor ons zijn als we ze nodig hebben en vice versa

- dat we elk jaar op vakantie kunnen, dat is tenslotte niet iedereen gegund

- dat we in een democratisch land leven, waar we vrij zijn en onszelf mogen zijn

- dat ik de luxe heb om me te kunnen oriënteren op een carrièreswitch; als ik bezig was met overleven, zou passie wel het laatste zijn waar ik me druk over maakte

- enzovoort, enzovoort, enzovoort...


M'n grote liefdes...
Want ik heb nog legio dingen om dankbaar voor te zijn, eigenlijk teveel om hier op te noemen. Ik wil jou er verder niet mee lastigvallen, maar ik ga dit lijstje zeker afmaken, gewoon voor mezelf... Omdat ik -hoewel ik toch behoorlijk positief in het leven sta- mezelf erop betrap dat ik af en toe best kan klagen over wat er allemaal niet goed is. Dan kan zo’n lijstje goed helpen om weer even te relativeren...


Vijf redenen om Dankdag in te voeren
Mocht je nog niet overtuigd zijn van het nut van een Dankdag, hierbij nog een vijftal redenen om het in Nederland in te voeren.

1.  Je viert het met de hele familie, dus hebben we weer een reden om lekker met z’n allen bij elkaar te kruipen.

2. Eten speelt een heel belangrijke rol en persoonlijk heb ik nooit bezwaar tegen veel en lekker eten

3. Er zitten 7 maanden tussen onze officiële feestdagen Pinksteren -in mei- en Kerstmis in december. Er kan dus nog prima een officiële feestdag tussen. Misschien ergens in september?

4. We hebben met z’n allen veel om dankbaar voor te zijn en dan kunnen we het mooi eens naar elkaar uitspreken, want dat doen we eigenlijk zelden tot nooit

5. Als we de juiste mensen -denk aan politieke partijen- kunnen meekrijgen, is het niet ondenkbaar dat het op den duur zelfs een extra vrije dag van het werk oplevert.

Let’s do it!
Nou, wat denk je?  Kun je zelf nog een paar redenen verzinnen om Dankdag in Nederland in te voeren? Of misschien heb je ideeën over hoe we het in Nederland zouden kunnen invullen; de Amerikanen
doen het bijvoorbeeld met kalkoen, maar daar hebben we in Nederland niet zoveel mee. En wie weet ga je zelfs een stapje verder en heb je suggesties voor hoe we dit idee ook echt kunnen gaan realiseren? Weet je wat? Zullen we er een Twitteractie voor in ‘t leven roepen? Heb je een mening over dit onderwerp, redenen en/of suggesties om het in Nederland in te voeren of juist niet, stuur dan een tweet met de hashtag #dankdag en wie weet kunnen we het echt laten gebeuren. Lijkt me leuk, dus ik ga ervoor...
doe je mee?

woensdag 21 november 2012

Nationale Weddingplannerdag 2012

Stel je voor.....als vooraanstaande evenementenorganisatie nodig je 50 (aspirant) weddingplanners uit om zich gedurende 24 uur aan je over te leveren in verband met Nationale Weddingplannerdag. Je vraagt ze om op woensdag om 17.00 uur in Lemmer, Friesland te verzamelen zonder dat ze enig idee hebben waar ze vervolgens naartoe gaan en wat er staat te gebeuren. Stel dat ze dat ook doen, sterker nog ze komen zelfs met 55 man....eh...vrouw. Je ontvangt ze hartelijk in Hotel Iselmar met koffie, thee, warme chocolademelk en bruidstaart waarna je ze vraagt in een bus te stappen naar onbekende bestemming. Het enige wat je vertelt, is dat de rit ongeveer 75 minuten gaat duren.

Waar is dat feestje? Hier is dat feestje!
Nadat ze reistassen en trolleys in de bus hebben geladen, stappen ze vol positieve spanning met een glaasje wijn in de bus. 70 minuten later bezorg je ze de eerste van vele verrassingen....de reis gaat naar Ameland!! Onder uitbundig gejoel wordt het nieuws razendsnel via Twitter en Facebook verspreid, de weddingplanners die niet mee zijn stinkend jaloers makend. Eenmaal op Ameland aangekomen, volgt de ene verrassing na de andere: check-in in luxe hotel Van Heeckeren gevolgd door diner in het sfeervolle Grand Café Van Heeckeren waar je ze onder de betoverende klanken van zangeres Meike van der Veer laat genieten van de meest heerlijke vis- en vleesgerechten en supervriendelijke bediening. Daarna neem je ze mee naar The Sunset Beachclub waar je ze verwent met een spetterend feest, compleet met open bar, cocktailbar(!), lekkere hapjes en last but definately not least coverband Hit me! Wat een heerlijke muziek en dito zanger, tenminste...volgens de meeste aanwezige dames (ahum, je weet maar nooit of mijn man dit ook leest...). En omdat iedereen toch al aan het swingen is, laat je ze ook nog even kennis maken met de dansworkshop Gangnam Style. Wat een gekkigheid...en wat een lol. Als de dames rond 01.30 uur per taxi naar het hotel teruggereden worden, zijn ze moe maar voldaan.

Rise and Shine...
Donderdag begint de dag al vroeg; om 8.00 uur melden de dames zich voor een overheerlijk en decadent champagneontbijt. Omdat de nacht maar kort was, kijken veel van hen nog wat slaperig uit de ogen. Maar daar heb je als organisatie rekening mee gehouden, want om wakker te worden heb je een sessie lachmeditatie geregeld. Over gekkigheid gesproken.... bij een enkeling springen de tranen zelfs in de ogen van het lachen. Dan volgt de boottocht terug naar het vasteland, waar er nog veel meer verrassingen en verwennerijen op het programma staan. Na een lunch in het Postplaza hotel in Leeuwarden -uiteraard weer met live muziek, nu van Tanja’s Chill- en rondleidingen door een aantal feestlocaties, sluit je de dag af in Lemmer waar de reis een dag eerder begon. Ook hier wacht nog een klein feestje met lekkere hapjes en drankjes, live muziek -uiteraard-, een echte flashmob en als klap op de vuurpijl de fantastische videoclip waarmee Film your Wedding op onnavolgbare wijze de voorbije 24 uur heeft verbeeld.

Voelbare passie
Als deelnemer aan deze fantastische twee dagen heb ik me meermalen afgevraagd hoe Swinging.nl dit toch voor elkaar kreeg. Niet alleen zet je een gedenkwaardig evenement neer, maar je weet  medewerkers, collega-leveranciers én 55 wedding- planners dusdanig te enthousiasmeren dat ze zich op voorhand én vol overgave aan het evenement verbinden. Ik denk dat je dat alleen klaarspeelt met een flinke dosis overtuiging, passie en vertrouwen. Overtuiging binnen je eigen organisatie dat je het kunt; het is immers je missie ‘om een bijdrage te leveren aan onvergetelijke feesten’, dus kan je zo’n feest zelf ook wel organiseren. Tel daarbij op een gepassioneerd team van medewerkers die geloven wat jij gelooft en dat ook uitstralen, dan geeft dat vertrouwen aan zowel partners als (potentiële) klanten. En dat maakt dat ze zich met een gerust hart aan je fantasie en zorgen overgeven. Nu ik dit zo opschrijf, denk ik aan een quote van Simon Sinek, die in het kader van zijn Golden Circle theorie stelt:
“If you hire people just because they can do a job, they’ll work for your money. But if you hire people who believe what you believe, they’ll work for you with blood, sweat and tears.” En dat is wat Nationale Weddingplannerdag voor mij uit- straalde: mensen met liefde voor hun vak die zich voor 200% hebben ingezet om ons, de wedding-planners, een onvergetelijke dag te bezorgen. En óf dat ze is gelukt. Daarom spreek ik hierbij nog eens mijn dank uit dat ik daar deel van heb mogen uitmaken. En om in jullie vakjargon te blijven: Swinging.nl.... you rock!!!    Videoclip bekijken?

woensdag 14 november 2012

Verrassen, verwennen, verbazen...

Weet je nog van de me-time waar ik vorige week zo enthousiast over schreef? Daar merk ik deze week helemaal niets van. Hoe dat komt? Ik zal bij het begin beginnen....

Zoals gebruikelijk op woensdagochtend heb ik vanmorgen 3 kindjes aangekleed, gevoed en in de auto geladen om Melissa op tijd op school te krijgen. Vervolgens een paar kleine boodschappen gedaan, terug naar huis en de tweeling -van inmiddels 15 maanden- fruit te eten gegeven, verschoond en in bed gedaan. So far, so good...nog niets bijzonders aan de hand. Normaliter begint dan mijn me-time en heb ik zo’n anderhalf uur om op m’n gemak een blog af te leveren. Maar niet vandaag....
 
Nationale Weddingplannerdag
Vandaag staat namelijk alles in het teken van Nationale Weddingplannerdag, een jaarlijks terugkerend tweedaags evenement dat georganiseerd wordt door Swinging.nl. Swinging.nl is een vooraanstaande evenementenorganisatie die -naast andere klanten- door veel bruidsparen wordt ingeschakeld om een bijdrage te leveren aan een onvergetelijk huwelijksfeest. En één keer per jaar zetten ze dus middels dit evenement 50 weddingplanners in het zonnetje. En laat ik nou één van de uitverkorenen zijn. Ja, uitverkoren...want als je de reacties op het Internet mag geloven, schijnt het echt een bijzondere gebeurtenis te zijn die je als (aspirant) weddingplanner niet mag missen. En omdat het dit jaar de 5e keer is dat deze dag georganiseerd wordt, staat er nog een extra verrassing op het programma. Ik ben dus heel benieuwd en heb er ontzettend veel zin in. Niet alleen naar het programma, maar ook naar de tientallen collega weddingplanners die ik daar ga ontmoeten.

To do-list
Maar even terug naar m’n to do-list voor vandaag. Zojuist dus Owen & Jay in hun bedje gedaan, nu m’n blog aan het schrijven en in diezelfde anderhalf uur moet ik het vandaag zien klaar te spelen om ook nog het huis aan kant te maken, eten te koken zodat er vanavond ook wat te eten is -ook al eet ik zelf niet mee- en m’n reistas in te pakken. ‘t wordt een hele uitdaging, maar waar een wil is.... en ik weet natuurlijk waar ik ‘t voor doe hè?

Verrassen, verwennen, verbazen...

Als we straks om 12.30 uur Melissa weer van school gehaald hebben, geluncht hebben en ik wat quality-time met de kinderen heb doorgebracht, mag ik om 15.00 uur de babysitters -ja, ik heb er vandaag twee- verwelkomen die tot 18.00 uur, wanneer manlief weer thuiskomt, op m’n kroost passen. Ik vertrek dan naar Diemen waar ik twee vriendinnen -en net als ik aspirant weddingplanners- oppik om vervolgens naar Lemmer te vertrekken. Daar verzamelen we om 17.00 uur en vertrekken we om 17.30 uur naar onbekende bestemmingen om ons gedurende 24 uur te laten verrassen, verwennen en verbazen. Een soort vervroegd Sinterklaasfeestje dus, zo voelt het bij mij tenminste. Het mag duidelijk zijn; ik heb er onwijs veel zin in!

Wil je het volgen?
Mocht je benieuwd zijn naar wat we daar allemaal uitspoken en wil je onze belevenissen volgen, check dan #wpday op Twitter en/of volg de fotocompetitie die is uitgezet -voor de leukste foto van het evenement- op de facebookpagina van Swinging.nl

Lemmer, here I come!!!

woensdag 7 november 2012

Passie

Het is woensdagochtend, tijd om te bloggen. Je zult je wel afvragen hoe ik dat voor elkaar krijg met drie kleine kinderen... Inderdaad is woensdag m’n mamadag, wat normaliter betekent dat mijn dag in het teken staat van flesjes klaarmaken, boterhammen smeren, luiers verschonen, met blokken spelen, knutselen, voorlezen, taarten bakken en meer van dat soort pedagogisch verantwoorde activiteiten.

Me-time
Maar nu Melissa sinds kort naar school gaat, heb ik ineens tijd over. Niet veel hoor, maar als de jongens om half tien hun ochtendslaapje gaan doen, word ik niet meer geacht die anderhalf uur te vullen met allerlei creatieve activiteiten, hoe leuk ik die ook vind. Ik kan die tijd tegenwoordig vrij invullen. Mooie gelegenheid om te gaan bloggen, dacht ik zo. Dat doe ik nu dus sinds een paar weken steevast op de woensdagochtend en ik moet zeggen dat ik het stiekem ontzettend leuk vind. Daarbij krijg ik ook nog eens hele leuke reacties en wie geniet daar nou niet van? Ik was altijd al sterk in het schrijven van plannen, rapportages en beleidsstukken, maar dat het schrijven van een blog me ook goed zou afgaan, had ik niet gedacht. Zo zie je maar weer, misschien heb ik zomaar per ongeluk een nieuwe passie ontdekt...


Passie, wat is dat eigenlijk?
De Dikke Van Dale omschrijft ‘passie’ als volgt: ‘hartstocht, drift; hartstochtelijke liefhebberij’. Maar persoonlijk omschrijf ik passie liever als iets wat je zielsgraag doet, een innerlijk verlangen dat schreeuwt om bevredigd te worden. Waarom passie zo belangrijk is? Nou, omdat ik ervan overtuigd ben dat als je handelt en leeft vanuit je passie, je de energie krijgt om elke dag te doen waar je blij van wordt en om je doelen te realiseren. Als je handelt vanuit je passie, benut je je talenten volop en haal je daar voldoening uit. Passie maakt dat werken niet als werken voelt en zorgt dat je de tijd vergeet als je ermee bezig bent. Dát is dus het nut van passie! En hoewel er critici zijn die vinden dat passie een opgeblazen containerbegrip is van de moderne tijd, blijf ik gewoon iedereen hartstochtelijk toewensen dat hij zijn passie vindt en volgt.

Weddingplanner
Zelf ben ik ook nog steeds op zoek naar mijn passie. Ik vind in een hoop dingen plezier, maar ik zie dat daar wel een soort van rode draad doorheen loopt. De meeste energie krijg ik namelijk van het inspireren, motiveren en helpen van anderen om het beste uit zichzelf te halen. Om persoonlijk geluk te vinden en hun dromen na te jagen. Als ik probeer de relatie met weddingplanning te leggen, merk ik dat voor mij de focus vooral ligt bij het vertalen van wensen en verlangens van bruidskoppels naar een unieke, stijlvolle droombruiloft die hen op het lijf is geschreven. En wat zou ik bij het verkennen van die wensen graag een leuke, interactieve en vernieuwende werkvorm inzetten zodat niet alleen de huwelijksdag van zo’n koppel onvergetelijk wordt, maar ook de reis ernaartoe. Want dat is wel mijn motto als het gaat om het organiseren van je huwelijksdag: ‘Leuk van A tot Z!’ Een feestje op zich eigenlijk. En wat lijkt het me fantastisch om daaraan te mogen bijdragen...