Zoals de trouwe lezers onder jullie weten, volg ik een opleiding tot Weddingplanner. Dat wil zeggen, ik heb in september een kick-off gehad, maar aan de rest van de studie ben ik nog niet echt begonnen. Dat heeft alles te maken met het feit dat ik voor mijn werk nog een examen aan het voorbereiden ben over projectmanagement. En aangezien ik al snel helemaal opga in het weddingplannen, heb ik met mezelf afgesproken eerst dit examen af te ronden alvorens aan mijn opleiding tot Weddingplanner te beginnen.
Als ik sta, dan sta ik
In m’n studieboek projectmanagement las ik laatst in het hoofdstuk over Ontspanning en Concentratie de volgende tekst:
“Iemand vroeg eens aan een man die zeer ervaren was in meditatie hoe het kon dat hij ondanks zijn vele bezigheden zo kalm en rustig was. De man antwoordde:
Als ik sta, dan sta ik
Als ik loop, dan loop ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik spreek, dan spreek ik
De vraagsteller viel hem in de rede en zei: maar wat doe je verder nog? Want dat doe ik toch ook? Nee, zei de man:
Als jij zit, dan sta je al
Als jij staat, dan loop je al
Als jij loopt, dan ben je al waar je wezen wilt.”
Het stukje tekst deed me onmiddellijk denken aan mijn eigen onrust, ongeduld en drang naar perfectionisme. Mijn partner -de rust en relaxedheid zelve- zegt vaak tegen me: doe nou eens rustig, je bent altijd zo gehaast en druk dat je vergeet om echt van het moment te genieten. En ik weet dat hij gelijk heeft.
Multitasken
Herken je dat? Dat je tijdens het autorijden ineens denkt: ‘huh, ben ik hier al?’ terwijl je je niet eens kunt herinneren hoe je daar gekomen bent? Je was met je gedachten waarschijnlijk niet bij het autorijden, maar misschien wel bij de boodschappen die je straks nog moest doen of aan het nadenken over een taak op het werk die je niet mocht vergeten. Ik heb dat eigenlijk constant: als ik tv kijk, blader ik vaak op hetzelfde moment door een tijdschrift. Als ik studeer, kan ik het niet laten af en toe m’n Facebook, Twitter of WhatsApp te checken. Als ik een persoonlijk doel bereikt heb -bijvoorbeeld een examen gehaald- denk ik alweer na over een volgend doel in plaats van echt stil te staan bij de prestatie die ik zojuist geleverd heb en er oprecht van te genieten.
Hoe komt dat toch? Dat ik altijd maar meer van mezelf lijk te vragen en nooit tevreden lijk te zijn? Ik heb het me vaak afgevraagd, maar er nog geen antwoord op weten te vinden. Wat ik wel weet, is dat ik er graag vanaf wil.
Mindfulness
In een poging aan mezelf te werken, meldde ik me dus zo’n anderhalf jaar geleden aan voor een cursus mindfulness. Voor een bedrag van € 450,- zou ik in acht weken tijd leren ontspannen en Innerlijke Rust te vinden. Het begon meteen lekker, want de eerste les viel ik tijdens een 40 minuten durende bodyscan -een meditatieoefening waarbij je liggend op de grond met gesloten ogen je lichaam afscant naar spanningen- schaamteloos in slaap.
Het was tijdens mijn zwangerschap van Owen & Jay, dus ik wijt het aan de vermoeidheid. Tijdens de sessies daarna voelde ik me absoluut heel ontspannen en had ik echt het gevoel dat het werkte, maar bij de thuisoefeningen lukte het maar moeilijk om écht m’n rust te vinden. Mindful m'n tanden poetsen, veters strikken en eten begon me al snel de keel uit te hangen. Dus haakte ik na vijf sessies af, opnieuw door m’n ongeduld dus. Toch merk ik dat ik er nog steeds behoefte aan heb om een vorm van rust en ontspanning te vinden. Vooral nu ik opnieuw allerlei ballen tegelijk in de lucht probeer te houden: ik heb m’n gezin en huishouden, m’n werk voor vier dagen in de week, m’n certificering voor projectmanagement en natuurlijk de studie voor Weddingplanner plus het opzetten van de daarbij behorende onderneming. Daarnaast vind ik het heerlijk om allerlei meetings en evenementen af te struinen om inspiratie op te doen en nieuwe mensen te ontmoeten. Pfff, misschien moet ik die mindfulness cd’s tóch maar weer eens uit de kast trekken...
‘t leven is kort.
