En nu knallen!!

Excuses aan de trouwe volgers die afgelopen woensdag al een blogpost van me hadden verwacht, maar ik was toen druk bezig met de laatste voorbereidingen voor m'n IPMA-examen. Gisteren was het dan eindelijk zover. Hoe het is gegaan? Durf ik geen zinnig woord over te zeggen; ik vond het examen op zich minder moeilijk dan verwacht, maar aangezien m'n voorbereiding niet van 't niveau was dat ik van mezelf gewend ben.....kan 't vriezen, maar ook heel goed dooien. Hoe dan ook, ik ben blij dat het erop zit en dat ik me nu -zonder schuldgevoel- op weddingplanning mag storten.

Werk aan de winkel

Ik heb er lang naar uitgekeken, naar gesmacht zelfs...eindelijk m'n tanden zetten in de lesstof van de opleiding tot weddingplanner. En daarnaast m'n beeld vormen over de manier waarop ik mijn onderneming ga vormgeven; dat betekent aan de slag met zaken als focus, visie en missie, concept/werkwijze, positio- nering en alle aanverwante zaken zoals logo/huisstijl, website, visite- kaartjes, zakelijke Facebookpagina, leveranciersnetwerk, marketing en ga zo maar door.
Hmmm, misschien eerst maar eens beginnen met een Plan van Aanpak....

Hersenspinsels
Natuurlijk heb ik ook de afgelopen maanden -tussen het studeren door...ik weet het -shame on me- m'n gedachten over deze zaken laten dwalen. En dat heeft inmiddels geleid tot een onoverzichtelijke brei aan informatie, aantekeningen, plaatjes en links

die zich nu op mijn laptop, smart- phone en in mijn notitieblok bevindt. Dus ik denk dat ik eerst maar eens ga beginnen met daarin orde aan te brengen zodat ik het uiteindelijk kan vertalen naar een ondernemings- plan. Gaandeweg zullen de ideeën en hersenspinsels over mijn weddingplanningavontuur meer en meer vorm krijgen. Tenminste, zo stel ik me dat voor...

Het moet niet gekker worden...

Hoewel er nog een heleboel geregeld moet worden, zit ik qua inspiratie niet stil. Er zijn nu ook al hele leuke dingen gaande en ik heb ook al best belangrijke beslissingen genomen op het gebied van inspiratie en ontwikkeling.

Zo heb ik vandaag contact gehad met een gevestigde en zeer ervaren weddingplanner die mij gevraagd heeft haar te ondersteunen bij het uitwerken van een stylingopdracht; zij heeft het zo druk dat ze daar op het moment niet aan toekomt. Uiteraard ben ik -vereerd dat ze aan mij heeft gedacht- daar gretig op ingegaan. Verder heb ik me aangemeld voor het Dutch Wedding Congress in februari 2013 waar ik me ga laten inspireren door gerenommeerde sprekers uit binnen- en buitenland. En als klap op de vuurpijl volg ik daar ook een workshop van Jill La Fleur, veelgevraagd weddingplanner/stylist in de VS voor Destination Weddings.  En alsof dat nog niet genoeg is, ja het kan nóg gekker...

Atlanta, here I come!!
Toen ik namelijk tijdens mijn zoektocht naar een stylingworkshop het Internet afstruinde en niets in Nederland kon vinden dat aan mijn verwachtingen voldeed, stuitte ik op een fantastische workshop van Joy Thigpen. Als je haar niet kent: Joy is een ontzettend getalenteerde designer en stylist die in de VS de meest prachtige bruiloften neerzet. Daarnaast is ze creatief directeur van OnceWed, een website én magazine boordevol inspiratie voor aanstaande bruidsparen. Omdat ze zoveel vragen van collega-weddingplanners kreeg over haar werk, besloot ze vorig jaar een workshop te geven. Die was binnen de kortste keren volgeboekt en zo'n succes dat ze er komend jaar weer één organiseert. En wie is daarbij?


Jawel, deze dame zit van 6 tot en met 9 januari 2013 met 19 andere weddingplanners in Serenbe, Atlanta -in het buitenhuis van Joy- waar ik tools, tips & tricks krijg aangereikt om mijn ambities op het gebied van weddingplanning te realiseren. Met dank aan mijn lieve man, die het allemaal maar goed vindt en me hier volledig in steunt en stimuleert. Wat vind ik het ongelooflijk spannend en wat heb ik er onwijs veel zin in.  Ik houd je uiteraard op de hoogte van de ontwikkelingen...

P.S.
Tips voor must-sees en must-do's in Atlanta zijn van harte welkom...

Projectleider Bruiloften...

'Daadkrachtige, resultaatgerichte projectleider en adviseur. Sterk in het vormen van een opdracht naar gewenst resultaat. Organisatorisch sterk en een hoge dosis verantwoor- delijkheidsgevoel. Ervaring met het aansturen van medewerkers, weet bovendien enthousiasme over te brengen. Breed inzetbaar en gewend om de handen uit de mouwen te steken.’

Dit is de profielbeschrijving in mijn huidige Curriculum Vitae. Ook prima toepasbaar voor het profiel van een weddingplanner, vind je niet?

Projectleider versus weddingplanner

In het IPMA studieboek waar ik me momenteel in verdiep, kom ik allerlei competenties voor een projectleider tegen die je één op één zou kun- nen overnemen in een profiel- en taakomschrij- ving van een weddingplanner. Als weddingplan- ner bèn je eigenlijk ook projectleider; je zorgt ervoor dat het projectresultaat (lees: de bruiloft) wordt opgeleverd binnen de afgesproken voor- waarden zoals tijd, geld en kwaliteit. Daarbij ben je verantwoordelijk voor de dagelijkse leiding van het project namens de opdrachtgever (het bruidskoppel dus). Competenties als enthou- siasme, professionaliteit, resultaatgerichtheid, creativiteit en betrouwbaarheid zijn dus ook voor een weddingplanner essentieel.

Echt verschil maken
Het is niet voor niets dat ik direct een klik voelde met het vak van weddingplanner toen ik me ging oriënteren op een nieuwe carrière. Als weddingplanner kan ik immers mijn

expertise en ervaring als projectleider perfect combineren met mijn tomeloze creativiteit om toekomstige bruidsparen te helpen hun droom- huwelijk te realiseren. Ik merk dat ik voorál uitkijk naar dat creatieve proces; samen met het bruidspaar hun dromen verkennen en vertalen naar een bruiloft die hen op het lijf geschreven is. Tel daarbij op: een leuke werkomgeving met nagenoeg altijd blije mensen, veel warmte en liefde om je heen en het besef dat je iets bijdraagt dat écht verschil maakt en je kunt niet anders dan concluderen dat dit vak mij op het lijf geschreven is. Want al zolang als ik me kan herinneren, heb ik een onverzadigbare drang om te scheppen, om te creëren. Of het nou gaat om het zelf maken van kleding, meubels, het inrichten van interieurs, organiseren van grote feesten...you name it and I've done it.

Rozengeur en maneschijn?
Als je me zo hoort praten, klinkt het vak van weddingplanner als een soort droom.

Maar helaas is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn; het is namelijk ook heel hard werken. Omdat het vakgebied in Nederland nog in ontwikkeling is, kun je het vak eigenlijk alleen nog maar -uitzonderingen daargelaten- als zelfstandig ondernemer uitoefenen. Dat betekent dat naast het creatieve proces -waar het me tenslotte om te doen is- ook minder leuke dingen je aandacht vragen: zo is ‘t een vrij solistisch beroep, vraagt acquisitie veel inspanning en doorzettingsvermogen en gaat er enorm veel tijd zitten in administratieve werkzaamheden. Er komt dus veel kijken bij het vak van weddingplanner, zowel vakinhoudelijk als op het gebied van ondernemerschap.

To be or not to be...a weddingplanner?

Om het vol te kunnen houden als ondernemer en ook nog eens succesvol te zijn, moet dat wat je doet dus wel je passie zijn. Tenminste, zo zie ik dat. Waar haal je anders de kracht en motivatie vandaan om - vooral in het begin, als het nog veelal investeren, verkennen en aftasten is - de handdoek niet in de ring te gooien als het even tegenzit? Of weddingplanning mijn passie is, moet de komende tijd gaan blijken als ik serieus met lesstof aan de slag ga en mijn tanden in de praktijkopdrachten zet. Tegelijkertijd ga ik een begin maken met het opstarten van mijn onderneming. Binnenkort, ná 13 december -wanneer ik mijn IPMA-examen heb- mag ik eindelijk met weddingplanning aan de slag. Ik kan niet wachten! Ik hou je op de hoogte...

Dankdag

Afgelopen donderdag werd in de Verenigde Staten traditioneel Thanksgiving gevierd. Dat is een nationale feestdag waarop dank wordt gezegd voor de oogst en voor allerlei andere goede dingen in het leven. Goed initiatief toch? Waarom hebben we in Nederland eigenlijk niet zo’n feestdag? In orthodox-protestantse kerken
in Nederland bestaat weliswaar de ‘Dankdag voor het Gewas’, maar in de rest van Nederland merken we daar weinig van. Terwijl andere religieuze feesten -zoals Kerstmis en Pasen- sinds jaar en dag uitgebreid en uitbundig gevierd worden, ook door mensen die niets met religie op hebben en vaak zelfs niet eens weten wát ze dan vieren. Je zou toch verwachten dat het idee van een Dankdag mensen júist aanspreekt omdat er -althans voor de meesten van ons- genoeg in het leven is om dankbaar voor te zijn. Of zouden we daar onvoldoende bij stilstaan?

Waar ik dankbaar voor ben

Laat ik eens beginnen met mijn persoonlijke redenen om dankbaar te zijn op een rijtje te zetten. Ik ben heel dankbaar:

- dat ik gezond ben

- dat ik een lieve, zorgzame man heb met wie ik alweer bijna tien jaar lief en leed deel

- dat we samen drie schatten van kinderen hebben

- dat onze kinderen ook allemaal gezond zijn en me elke dag opnieuw gelukkig maken

- dat we een mooi huis hebben, waar we ons helemaal thuis voelen

- dat we nu weer allebei een baan hebben, in deze tijd niet zo vanzelfsprekend

- dat we daardoor elke dag voldoende te eten en te drinken hebben

- dat we lieve en betrokken familieleden hebben, zowel in Nederland als erbuiten

- dat we zulke leuke en goede vrienden hebben, die we weliswaar niet zo vaak zien als we zouden willen (hoera voor Facebook!), maar die er voor ons zijn als we ze nodig hebben en vice versa

- dat we elk jaar op vakantie kunnen, dat is tenslotte niet iedereen gegund

- dat we in een democratisch land leven, waar we vrij zijn en onszelf mogen zijn

- dat ik de luxe heb om me te kunnen oriënteren op een carrièreswitch; als ik bezig was met overleven, zou passie wel het laatste zijn waar ik me druk over maakte

- enzovoort, enzovoort, enzovoort...


M'n grote liefdes...

Want ik heb nog legio dingen om dankbaar voor te zijn, eigenlijk teveel om hier op te noemen. Ik wil jou er verder niet mee lastigvallen, maar ik ga dit lijstje zeker afmaken, gewoon voor mezelf... Omdat ik -hoewel ik toch behoorlijk positief in het leven sta- mezelf erop betrap dat ik af en toe best kan klagen over wat er allemaal niet goed is. Dan kan zo’n lijstje goed helpen om weer even te relativeren...


Vijf redenen om Dankdag in te voeren

Mocht je nog niet overtuigd zijn van het nut van een Dankdag, hierbij nog een vijftal redenen om het in Nederland in te voeren.

1.  Je viert het met de hele familie, dus hebben we weer een reden om lekker met z’n allen bij elkaar te kruipen.

2. Eten speelt een heel belangrijke rol en persoonlijk heb ik nooit bezwaar tegen veel en lekker eten

3. Er zitten 7 maanden tussen onze officiële feestdagen Pinksteren -in mei- en Kerstmis in december. Er kan dus nog prima een officiële feestdag tussen. Misschien ergens in september?

4. We hebben met z’n allen veel om dankbaar voor te zijn en dan kunnen we het mooi eens naar elkaar uitspreken, want dat doen we eigenlijk zelden tot nooit

5. Als we de juiste mensen -denk aan politieke partijen- kunnen meekrijgen, is het niet ondenkbaar dat het op den duur zelfs een extra vrije dag van het werk oplevert.

Let’s do it!

Nou, wat denk je?  Kun je zelf nog een paar redenen verzinnen om Dankdag in Nederland in te voeren? Of misschien heb je ideeën over hoe we het in Nederland zouden kunnen invullen; de Amerikanen

doen het bijvoorbeeld met kalkoen, maar daar hebben we in Nederland niet zoveel mee. En wie weet ga je zelfs een stapje verder en heb je suggesties voor hoe we dit idee ook echt kunnen gaan realiseren? Weet je wat? Zullen we er een Twitteractie voor in ‘t leven roepen? Heb je een mening over dit onderwerp, redenen en/of suggesties om het in Nederland in te voeren of juist niet, stuur dan een tweet met de hashtag #dankdag en wie weet kunnen we het echt laten gebeuren. Lijkt me leuk, dus ik ga ervoor...
doe je mee?

Nationale Weddingplannerdag 2012

Stel je voor.....als vooraanstaande evenementenorganisatie nodig je 50 (aspirant) weddingplanners uit om zich gedurende 24 uur aan je over te leveren in verband met Nationale Weddingplannerdag. Je vraagt ze om op woensdag om 17.00 uur in Lemmer, Friesland te verzamelen zonder dat ze enig idee hebben waar ze vervolgens naartoe gaan en wat er staat te gebeuren. Stel dat ze dat ook doen, sterker nog ze komen zelfs met 55 man....eh...vrouw. Je ontvangt ze hartelijk in Hotel Iselmar met koffie, thee, warme chocolademelk en bruidstaart waarna je ze vraagt in een bus te stappen naar onbekende bestemming. Het enige wat je vertelt, is dat de rit ongeveer 75 minuten gaat duren.

Waar is dat feestje? Hier is dat feestje!

Nadat ze reistassen en trolleys in de bus hebben geladen, stappen ze vol positieve spanning met een glaasje wijn in de bus. 70 minuten later bezorg je ze de eerste van vele verrassingen....de reis gaat naar Ameland!! Onder uitbundig gejoel wordt het nieuws razendsnel via Twitter en Facebook verspreid, de weddingplanners die niet mee zijn stinkend jaloers makend. Eenmaal op Ameland aangekomen, volgt de ene verrassing na de andere: check-in in luxe hotel Van Heeckeren gevolgd door diner in het sfeervolle Grand Café Van Heeckeren waar je ze onder de betoverende klanken van zangeres Meike van der Veer laat genieten van de meest heerlijke vis- en vleesgerechten en supervriendelijke bediening. Daarna neem je ze mee naar The Sunset Beachclub waar je ze verwent met een spetterend feest, compleet met open bar, cocktailbar(!), lekkere hapjes en last but definately not least coverband Hit me! Wat een heerlijke muziek en dito zanger, tenminste...volgens de meeste aanwezige dames (ahum, je weet maar nooit of mijn man dit ook leest...). En omdat iedereen toch al aan het swingen is, laat je ze ook nog even kennis maken met de dansworkshop Gangnam Style. Wat een gekkigheid...en wat een lol. Als de dames rond 01.30 uur per taxi naar het hotel teruggereden worden, zijn ze moe maar voldaan.

Rise and Shine...

Donderdag begint de dag al vroeg; om 8.00 uur melden de dames zich voor een overheerlijk en decadent champagneontbijt. Omdat de nacht maar kort was, kijken veel van hen nog wat slaperig uit de ogen. Maar daar heb je als organisatie rekening mee gehouden, want om wakker te worden heb je een sessie lachmeditatie geregeld. Over gekkigheid gesproken.... bij een enkeling springen de tranen zelfs in de ogen van het lachen. Dan volgt de boottocht terug naar het vasteland, waar er nog veel meer verrassingen en verwennerijen op het programma staan. Na een lunch in het Postplaza hotel in Leeuwarden -uiteraard weer met live muziek, nu van Tanja’s Chill- en rondleidingen door een aantal feestlocaties, sluit je de dag af in Lemmer waar de reis een dag eerder begon. Ook hier wacht nog een klein feestje met lekkere hapjes en drankjes, live muziek -uiteraard-, een echte flashmob en als klap op de vuurpijl de fantastische videoclip waarmee Film your Wedding op onnavolgbare wijze de voorbije 24 uur heeft verbeeld.

Voelbare passie

Als deelnemer aan deze fantastische twee dagen heb ik me meermalen afgevraagd hoe Swinging.nl dit toch voor elkaar kreeg. Niet alleen zet je een gedenkwaardig evenement neer, maar je weet  medewerkers, collega-leveranciers én 55 wedding- planners dusdanig te enthousiasmeren dat ze zich op voorhand én vol overgave aan het evenement verbinden. Ik denk dat je dat alleen klaarspeelt met een flinke dosis overtuiging, passie en vertrouwen. Overtuiging binnen je eigen organisatie dat je het kunt; het is immers je missie ‘om een bijdrage te leveren aan onvergetelijke feesten’, dus kan je zo’n feest zelf ook wel organiseren. Tel daarbij op een gepassioneerd team van medewerkers die geloven wat jij gelooft en dat ook uitstralen, dan geeft dat vertrouwen aan zowel partners als (potentiële) klanten. En dat maakt dat ze zich met een gerust hart aan je fantasie en zorgen overgeven. Nu ik dit zo opschrijf, denk ik aan een quote van Simon Sinek, die in het kader van zijn Golden Circle theorie stelt:

“If you hire people just because they can do a job, they’ll work for your money. But if you hire people who believe what you believe, they’ll work for you with blood, sweat and tears.” En dat is wat Nationale Weddingplannerdag voor mij uit- straalde: mensen met liefde voor hun vak die zich voor 200% hebben ingezet om ons, de wedding-planners, een onvergetelijke dag te bezorgen. En óf dat ze is gelukt. Daarom spreek ik hierbij nog eens mijn dank uit dat ik daar deel van heb mogen uitmaken. En om in jullie vakjargon te blijven: Swinging.nl.... you rock!!!    Videoclip bekijken?

Verrassen, verwennen, verbazen...

Weet je nog van de me-time waar ik vorige week zo enthousiast over schreef? Daar merk ik deze week helemaal niets van. Hoe dat komt? Ik zal bij het begin beginnen....

Zoals gebruikelijk op woensdagochtend heb ik vanmorgen 3 kindjes aangekleed, gevoed en in de auto geladen om Melissa op tijd op school te krijgen. Vervolgens een paar kleine boodschappen gedaan, terug naar huis en de tweeling -van inmiddels 15 maanden- fruit te eten gegeven, verschoond en in bed gedaan. So far, so good...nog niets bijzonders aan de hand. Normaliter begint dan mijn me-time en heb ik zo’n anderhalf uur om op m’n gemak een blog af te leveren. Maar niet vandaag....

 

Nationale Weddingplannerdag
Vandaag staat namelijk alles in het teken van Nationale Weddingplannerdag, een jaarlijks terugkerend tweedaags evenement dat georganiseerd wordt door Swinging.nl. Swinging.nl is een vooraanstaande evenementenorganisatie die -naast andere klanten- door veel bruidsparen wordt ingeschakeld om een bijdrage te leveren aan een onvergetelijk huwelijksfeest. En één keer per jaar zetten ze dus middels dit evenement 50 weddingplanners in het zonnetje. En laat ik nou één van de uitverkorenen zijn. Ja, uitverkoren...want als je de reacties op het Internet mag geloven, schijnt het echt een bijzondere gebeurtenis te zijn die je als (aspirant) weddingplanner niet mag missen. En omdat het dit jaar de 5e keer is dat deze dag georganiseerd wordt, staat er nog een extra verrassing op het programma. Ik ben dus heel benieuwd en heb er ontzettend veel zin in. Niet alleen naar het programma, maar ook naar de tientallen collega weddingplanners die ik daar ga ontmoeten.

To do-list
Maar even terug naar m’n to do-list voor vandaag. Zojuist dus Owen & Jay in hun bedje gedaan, nu m’n blog aan het schrijven en in diezelfde anderhalf uur moet ik het vandaag zien klaar te spelen om ook nog het huis aan kant te maken, eten te koken zodat er vanavond ook wat te eten is -ook al eet ik zelf niet mee- en m’n reistas in te pakken. ‘t wordt een hele uitdaging, maar waar een wil is.... en ik weet natuurlijk waar ik ‘t voor doe hè?

Verrassen, verwennen, verbazen...
Als we straks om 12.30 uur Melissa weer van school gehaald hebben, geluncht hebben en ik wat quality-time met de kinderen heb doorgebracht, mag ik om 15.00 uur de babysitters -ja, ik heb er vandaag twee- verwelkomen die tot 18.00 uur, wanneer manlief weer thuiskomt, op m’n kroost passen. Ik vertrek dan naar Diemen waar ik twee vriendinnen -en net als ik aspirant weddingplanners- oppik om vervolgens naar Lemmer te vertrekken. Daar verzamelen we om 17.00 uur en vertrekken we om 17.30 uur naar onbekende bestemmingen om ons gedurende 24 uur te laten verrassen, verwennen en verbazen. Een soort vervroegd Sinterklaasfeestje dus, zo voelt het bij mij tenminste. Het mag duidelijk zijn; ik heb er onwijs veel zin in!

Wil je het volgen?
Mocht je benieuwd zijn naar wat we daar allemaal uitspoken en wil je onze belevenissen volgen, check dan #wpday op Twitter en/of volg de fotocompetitie die is uitgezet -voor de leukste foto van het evenement- op de facebookpagina van Swinging.nl

Lemmer, here I come!!!

Passie

Het is woensdagochtend, tijd om te bloggen. Je zult je wel afvragen hoe ik dat voor elkaar krijg met drie kleine kinderen... Inderdaad is woensdag m’n mamadag, wat normaliter betekent dat mijn dag in het teken staat van flesjes klaarmaken, boterhammen smeren, luiers verschonen, met blokken spelen, knutselen, voorlezen, taarten bakken en meer van dat soort pedagogisch verantwoorde activiteiten.

Me-time

Maar nu Melissa sinds kort naar school gaat, heb ik ineens tijd over. Niet veel hoor, maar als de jongens om half tien hun ochtendslaapje gaan doen, word ik niet meer geacht die anderhalf uur te vullen met allerlei creatieve activiteiten, hoe leuk ik die ook vind. Ik kan die tijd tegenwoordig vrij invullen. Mooie gelegenheid om te gaan bloggen, dacht ik zo. Dat doe ik nu dus sinds een paar weken steevast op de woensdagochtend en ik moet zeggen dat ik het stiekem ontzettend leuk vind. Daarbij krijg ik ook nog eens hele leuke reacties en wie geniet daar nou niet van? Ik was altijd al sterk in het schrijven van plannen, rapportages en beleidsstukken, maar dat het schrijven van een blog me ook goed zou afgaan, had ik niet gedacht. Zo zie je maar weer, misschien heb ik zomaar per ongeluk een nieuwe passie ontdekt...


Passie, wat is dat eigenlijk?
De Dikke Van Dale omschrijft ‘passie’ als volgt: ‘hartstocht, drift; hartstochtelijke liefhebberij’. Maar persoonlijk omschrijf ik passie liever als iets wat je zielsgraag doet, een innerlijk verlangen dat schreeuwt om bevredigd te worden. Waarom passie zo belangrijk is? Nou, omdat ik ervan overtuigd ben dat als je handelt en leeft vanuit je passie, je de energie krijgt om elke dag te doen waar je blij van wordt en om je doelen te realiseren. Als je handelt vanuit je passie, benut je je talenten volop en haal je daar voldoening uit. Passie maakt dat werken niet als werken voelt en zorgt dat je de tijd vergeet als je ermee bezig bent. Dát is dus het nut van passie! En hoewel er critici zijn die vinden dat passie een opgeblazen containerbegrip is van de moderne tijd, blijf ik gewoon iedereen hartstochtelijk toewensen dat hij zijn passie vindt en volgt.

Weddingplanner
Zelf ben ik ook nog steeds op zoek naar mijn passie. Ik vind in een hoop dingen plezier, maar ik zie dat daar wel een soort van rode draad doorheen loopt. De meeste energie krijg ik namelijk van het inspireren, motiveren en helpen van anderen om het beste uit zichzelf te halen. Om persoonlijk geluk te vinden en hun dromen na te jagen. Als ik probeer de relatie met weddingplanning te leggen, merk ik dat voor mij de focus vooral ligt bij het vertalen van wensen en verlangens van bruidskoppels naar een unieke, stijlvolle droombruiloft die hen op het lijf is geschreven. En wat zou ik bij het verkennen van die wensen graag een leuke, interactieve en vernieuwende werkvorm inzetten zodat niet alleen de huwelijksdag van zo’n koppel onvergetelijk wordt, maar ook de reis ernaartoe. Want dat is wel mijn motto als het gaat om het organiseren van je huwelijksdag: ‘Leuk van A tot Z!’ Een feestje op zich eigenlijk. En wat lijkt het me fantastisch om daaraan te mogen bijdragen...

Nooit meer een morgen

Als er nooit meer een morgen zou zijn
En de zon viel in slaap met de maan
Heb je enig idee wat het met je zou doen
Als je nog maar een dag zou bestaan

Zou je hart zich weer vullen met vuur
Van de eeuwige schaamte bevrijd
Keek je niet meer benauwd naar de klok aan de muur
Kwam je los uit de greep van de tijd

Zouden zorgen niet langer je leven bepalen
En had je voor angst geen ontzag
Was je held of heldin van je eigen verhalen
Al was het dan maar voor een dag

Zou de toekomst niet langer je denken beheersen
En leefde je voor het moment
Met een luisterend oor voor het kind in jezelf
Zou je eindelijk weer zijn wie je bent

We verbannen de dromen naar morgen en later
Maar doet het je stiekem geen pijn
Dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou
Als er nooit meer een morgen zou zijn

Marco Borsato

‘t leven is kort.
Volg je hart, Leef je dromen...

 

Leven in het nu

Zoals de trouwe lezers onder jullie weten, volg ik een opleiding tot Weddingplanner. Dat wil zeggen, ik heb in september een kick-off gehad, maar aan de rest van de studie ben ik nog niet echt begonnen. Dat heeft alles te maken met het feit dat ik voor mijn werk nog een examen aan het voorbereiden ben over projectmanagement. En aangezien ik al snel helemaal opga in het weddingplannen, heb ik met mezelf afgesproken eerst dit examen af te ronden alvorens aan mijn opleiding tot Weddingplanner te beginnen.

Als ik sta, dan sta ik

In m’n studieboek projectmanagement las ik laatst in het hoofdstuk over Ontspanning en Concentratie de volgende tekst:

“Iemand vroeg eens aan een man die zeer ervaren was in meditatie hoe het kon dat hij ondanks zijn vele bezigheden zo kalm en rustig was. De man antwoordde:

Als ik sta, dan sta ik
Als ik loop, dan loop ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik spreek, dan spreek ik

De vraagsteller viel hem in de rede en zei: maar wat doe je verder nog? Want dat doe ik toch ook? Nee, zei de man:


Als jij zit, dan sta je al
Als jij staat, dan loop je al
Als jij loopt, dan ben je al waar je wezen wilt.”

Het stukje tekst deed me onmiddellijk denken aan mijn eigen onrust, ongeduld en drang naar perfectionisme. Mijn partner -de rust en relaxedheid zelve- zegt vaak tegen me: doe nou eens rustig, je bent altijd zo gehaast en druk dat je vergeet om echt van het moment te genieten. En ik weet dat hij gelijk heeft.

Multitasken
Herken je dat? Dat je tijdens het autorijden ineens denkt: ‘huh, ben ik hier al?’ terwijl je je niet eens kunt herinneren hoe je daar gekomen bent? Je was met je gedachten waarschijnlijk niet bij het autorijden, maar misschien wel bij de boodschappen die je straks nog moest doen of aan het nadenken over een taak op het werk die je niet mocht vergeten. Ik heb dat eigenlijk constant: als ik tv kijk, blader ik vaak op hetzelfde moment door een tijdschrift. Als ik studeer, kan ik het niet laten af en toe m’n Facebook, Twitter of WhatsApp te checken. Als ik een persoonlijk doel bereikt heb -bijvoorbeeld een examen gehaald- denk ik alweer na over een volgend doel in plaats van echt stil te staan bij de prestatie die ik zojuist geleverd heb en er oprecht van te genieten.

Hoe komt dat toch? Dat ik altijd maar meer van mezelf lijk te vragen en nooit tevreden lijk te zijn? Ik heb het me vaak afgevraagd, maar er nog geen antwoord op weten te vinden. Wat ik wel weet, is dat ik er graag vanaf wil.

Mindfulness
In een poging aan mezelf te werken, meldde ik me dus zo’n anderhalf jaar geleden aan voor een cursus mindfulness. Voor een bedrag van € 450,- zou ik in acht weken tijd leren ontspannen en Innerlijke Rust te vinden. Het begon meteen lekker, want de eerste les viel ik tijdens een 40 minuten durende bodyscan -een meditatieoefening waarbij je liggend op de grond met gesloten ogen je lichaam afscant naar spanningen- schaamteloos in slaap.

Het was tijdens mijn zwangerschap van Owen & Jay, dus ik wijt het aan de vermoeidheid. Tijdens de sessies daarna voelde ik me absoluut heel ontspannen en had ik echt het gevoel dat het werkte, maar bij de thuisoefeningen lukte het maar moeilijk om écht m’n rust te vinden. Mindful m'n tanden poetsen, veters strikken en eten begon me al snel de keel uit te hangen. Dus haakte ik na vijf sessies af, opnieuw door m’n ongeduld dus. Toch merk ik dat ik er nog steeds behoefte aan heb om een vorm van rust en ontspanning te vinden. Vooral nu ik opnieuw allerlei ballen tegelijk in de lucht probeer te houden: ik heb m’n gezin en huishouden, m’n werk voor vier dagen in de week, m’n certificering voor projectmanagement en natuurlijk de studie voor Weddingplanner plus het opzetten van de daarbij behorende onderneming. Daarnaast vind ik het heerlijk om allerlei meetings en evenementen af te struinen om inspiratie op te doen en nieuwe mensen te ontmoeten. Pfff, misschien moet ik die mindfulness cd’s tóch maar weer eens uit de kast trekken...

Positiviteit is een keuze

Wat een ontzettend leuke reactie van Stephanie op mijn vorige blog. Ze schreef over haar overtuiging dat je positieve mensen aantrekt als je zelf ook positief in het leven staat. Daar sluit ik me helemaal bij aan, vooral nu ik dat afgelopen weekend weer aan den lijve heb ondervonden. Wat fijn om de collega’s weer te ontmoeten waar ik vroeger zo leuk mee samenwerkte en zoveel lol mee had. Ondanks dat we elkaar niet vaak meer zien, is het elke keer meteen weer vertrouwd en lang leve de lol.

Wet van Murphy

Nadat we elkaar bijna een uur na de afgesproken tijd eindelijk hebben gevonden -de taxistandplaats op station Sloterdijk waar we hebben afgesproken, blijkt verplaatst- stappen we afgelopen vrijdag met z’n achten opgewekt in twee auto’s richting Willingen, Sauerland. Na een reis van ruim 4 uur rijden we Willingen binnen, de plaats van bestemming....denken we. De twijfel begint echter al gauw toe te slaan als twee collega’s -die er al eens zijn geweest- de omgeving niet blijken te herkennen. Dan toch maar even de weg vragen. Hotel Zum Paradies bitte...een alleraardigst Duits vrouwtje vertelt ons dat we weliswaar in Willingen zijn, maar dat er twee Willingens in de omgeving zijn. En laten wij nou net in het Willingen moeten zijn dat anderhalf uur verderop ligt. Positief ingesteld als we zijn, gaan we na de nodige verzuchtingen weer op weg om nog geen twee kilometer verderop in de meest verschrikkelijke file terecht te komen. Na een uur stilstaan, horen we op de Duitse radio dat het om een omgevallen vrachtwagen gaat die beide weghelften blokkeert. De bergingswerkzaamheden gaan nog uren duren. Omkeren dus -gelukkig kon dat daar- en na opnieuw een uur van opeenvolgende omleidingen zijn we weer op weg. Uiteindelijk doen we er vier uur over om van het ene Willingen naar het andere te komen.

Zum Paradies

Willingen blijkt echt een klein paradijsje: vrij van dagelijkse beslommeringen genieten we van de prachtige natuur, rust & ruimte en het heerlijke eten tegen belachelijk lage prijzen. En wat een prachtig uitzicht vanuit m’n hotelkamer, één en al groen en op een steenworp afstand de skipiste van Willingen. Als de wandeling op zaterdag-
morgen in plaats van de beloofde anderhalf à twee uur, zes uur duurt ben ik wel bijna door m’n voorraad positiviteit heen: na maar liefst vier uur bergop wandelen komen we eindelijk bij Siggis Hütte aan waar we een hapje en drankje zouden doen onder het genot van het weidse uitzicht. Als het daar echter blijkt te krioelen van de bierdrinkende en bratwurst etende Duitsers terwijl uit de speakers Duitse Schlagers klinken, bedenken we ons en beginnen ondanks de vermoeidheid toch maar meteen aan de afdaling. Gelukkig hangt beneden in het dorp een hele andere sfeer en kunnen we daar alsnog genieten van een heerlijke, uitgebreide lunch en verloopt de rest van het weekend voorspoedig.

Alleen maar leuke mensen...

Voor veel mensen zal dit weekend klinken als een ramp, maar zo heb ik het dus absoluut niet ervaren. Ondanks dat het voor ons nu te boek staat als het weekend van omleidingen en opstoppingen, blijven vooral de positieve zaken me bij. En dat heeft volgens mij vooral te maken met het gezelschap. Ik bevond me in gezelschap van een stel bijzondere mensen die, ondanks dat ze heel verschillend zijn, een goede match vormen. Ze staan positief in het leven, respecteren elkaar en willen gewoon ouderwets lol met elkaar hebben. Op momenten als dit realiseer ik me weer hoe fijn het is als je je omringt met leuke mensen, fijne activiteiten en positiviteit. Wie positief in het leven staat, geniet meer van het leven. Je bent gelukkiger omdat je je niet laat meesleuren door gezeur en negativiteit. Je functioneert ook beter waardoor je erin slaagt je doelen te realiseren. Daarom zorg ik ervoor dat ik me omring met leuke mensen die me stimuleren om mogelijkheden te zien in plaats van problemen en om het beste uit mezelf en anderen te halen. Diezelfde positiviteit zoek ik ook in mijn werkomgeving. Wellicht komt daar het idee vandaan om Weddingplanner te worden. Immers, wanneer zijn mensen vrolijker en opgewekter dan bij een bruiloft of geboorte?

Als ik zondagavond op station Sloterdijk op de trein sta te wachten, kijk ik terug op een fantastisch weekend met een groep geweldige mensen. Zelfs de vertraging als gevolg van een gestolen trein-waardoor ik er een half uur langer over doe om thuis te komen- kan mijn humeur niet verpesten...

Weddings and the City

Als ik op Google de zoekterm ‘Inspiratie betekenis’ intoets, krijg ik een reeks betekenissen voorgeschoteld variërend van ‘een gevoel over hoe men een klus kan aanpakken’ tot ‘aansporen’, ‘bezielen’ of ‘in geestdrift brengen’. Nou spreken vooral die laatste twee betekenissen me bijzonder aan omdat die het dichtst aansluiten bij mijn verlangen naar passie. Maar wat is inspiratie nou precies, wat doet het met je en waar haal je het uit?

Inspiratie zit in alles

Voor mij gaat inspiratie over open staan en verwondering. Het gaat over je openstellen voor de dingen die om je heen gebeuren: alles wat je hoort en ziet, proeft en ruikt, de boeken die je leest, de interactie met je familie, vrienden of zelfs met volslagen vreemden, het gaat over openstaan voor complimenten, maar ook voor kritiek. Als je openstaat voor al die invloeden, geef je verwondering een kans: je ziet dingen die je niet of anders had verwacht en je bekijkt de dingen die je ziet met andere ogen. Dingen die normaal gesproken eenvoudig aan je voorbij zouden gaan, brengen je nu in geestdrift, in bezieling...

Mijn inspiratiebronnen
Persoonlijk haal ik mijn inspiratie uit alle kleine dingen in het leven, zoals: 'Happier', een fantastisch boek van Tal Ben Shahar over het vinden van waar geluk, de muziek in Het Foute Uur van Q-music waar ik ‘s ochtends in de auto zo heerlijk op kan swingen, inspirerende mensen als Esther Jacobs die ik op de Droomdag van Vrouw&Passie hoorde spreken, Lisa Portengen van Smart&Sexy die vrouwen in hun kracht zet of Michelle Obama die laatst zo inspirerend over haar man sprak in een speech, maar ook m'n kinderen die me met hun kinderlijke logica regelmatig aan het denken zetten en theorieën als ‘The power of positive thinking’ van Dr Masaru Emoto met z‘n rijstexperiment vind ik geweldig. Hoewel dit experiment bij mij hopeloos mislukte, staat het idee erachter me wel aan; dat je krijgt wat je wenst en dat positief denken helpt om je doelen in het leven te realiseren. Ach, ik kan nog wel uren doorgaan over mijn inspiratiebronnen, maar dat zal ik je besparen.

Weddings and the City
Wat misschien wel nog interessant is om te vertellen, is waar ik mijn inspiratie voor bruiloften vandaan haal. Tenslotte moet ik me als aspirant weddingplanner ook open stellen voor en verwonderen over ontwikkelingen in de branche. Daarom bezocht ik gisteravond de workshop ‘Weddings and the City’ bij OWPN, waar ik me heerlijk heb laten inspireren over de nieuwste trends op het gebied van bruiloften. We bespraken niet alleen Nederlandse trends zoals ‘Ik houd van Holland’ waarbij oude Nederlandse tradities weer helemaal terugkomen, maar ook de laatste trends in wereldsteden als New York, Parijs en LA passeerden de revue. Veel nieuwe ideeën opgedaan en tips gekregen, ook van medecursisten. De overall boodschap was: laat je vooral inspireren door nieuwe trends, maar probeer zelf ook trendsetter te zijn. Durf uniek en grensverleggend te zijn, want dan kun je je klanten echt iets bijzonders bieden wat ze bij een ander niet kunnen krijgen. Ben je benieuwd naar wat mij inspireert als het om bruiloften gaat? Check dan m’n Pinterest-pagina's. Ze zijn nog in ontwikkeling, want binnenkort komen daar nog veel meer mooie beelden bij.... Ik wens je veel bezieling toe! http://pinterest.com/luciasandaal/ 

Ik wil succes

Gisteren stond ik op het werk bij de koffie-automaat een drankje te tappen, toen m’n oog aan het andere eind van de afdeling op een T-shirt viel. Het ding sprong behoorlijk in ‘t oog, want het was knalrood met in behoorlijk grote witte letters de tekst ‘Ik wil succes’. Terwijl ik er zo van een afstand naar stond te kijken, betrapte ik mezelf erop dat ik dacht: ja, natuurlijk wil ik dat...maar dat wil toch iedereen? Zo filosoferend begon ik me af te vragen wat succes dan helemaal is en of het inderdaad zo vanzelfsprekend is dat iedereen dat nastreeft. En stel dát iedereen succes nastreeft, zoals ik veronder-stelde, heeft het dan ook voor iedereen dezelfde betekenis? In ieder geval voelde ik op dat moment een blog opborrelen, dus besloot ik m’n telefoon erbij te pakken en de oorzaak van dit hele denkproces vast te leggen.

Wat is succes?
Maar goed, even terug naar het onderwerp. Succes... Je kunt natuurlijk op vele gebieden succesvol zijn. Maar als we nu zaken als succesvol afvallen even buiten beschouwing laten en ons beperken tot succes in je werk en je leven, hebben we denk ik al genoeg om in overweging te nemen. Neem mij bijvoorbeeld...
ik ga een geheel nieuwe uitdaging aan om weddingplanner te worden. Dit hele proces is onlangs begonnen met een opleiding die ongeveer een jaar gaat duren. Het succes daarvan is redelijk af te meten omdat het vrij concreet is; ben ik over pakweg een jaar geslaagd voor de opleiding, dan ben ik succesvol...toch? Maar dan...als alles naar verwachting verloopt, ga ik daarna aan de slag als professioneel weddingplanner. En wanneer mag ik mezelf dán succesvol noemen? Want wanneer ben je nou helemaal succesvol? Als je heel veel geld verdient? Als je veel waardering krijgt van klanten, partners of anderen? Of misschien wel pas als je elke dag opnieuw fluitend aan de slag gaat en plezier hebt in wat je doet?

Hoe succesvol ben ik nu?
Uiteraard kon ik de drang niet onderdrukken om me af te vragen of ik nu dan succesvol ben ik mijn werk en leven. Privé mag ik toch zeker van een succes spreken: ik heb een schat van een man en drie bloedjes van kinderen die elke dag weer een glimlach op m’n gezicht weten te toveren. Ja, dat mag een behoorlijk succes heten. En ook over het succes in m’n werk ben ik niet ontevreden: ik mag elke dag collega’s helpen om veranderingen door te voeren, hetzij in hun werk dan wel op het gebied van hun persoonlijke ontwikkeling. Ik mag ze stimuleren zichzelf te verbeteren en het beste uit het leven te halen. Daar wordt een mens toch blij van? Ik in ieder geval wel...

Like the first lady said...
Ik realiseer me nu dat ik met deze hele verhandeling de vraag niet heb beantwoord of succes voor iedereen dezelfde betekenis heeft. Ik zou haast zeggen van niet, gezien de vele mogelijke betekenissen. Wat het voor mij betekent, is me in ieder geval een stuk duidelijker geworden...
Niet zo lang geleden beluisterde ik de speech die Michelle Obama in het kader van de herverkiezingscampagne van haar man hield voor de DNC. Het ging over normen en waarden en deze quote van haar vind ik nu al legendarisch omdat ik me er volledig in kan vinden: ‘Succes isn’t about how much money you make, it’s about the difference you make in people’s lives’.

Weddingplanner i.o. (in opleiding)

Donderdag 13 september, 08.45 uur. Eindelijk is het dan zover, na 2,5 jaar begint vandaag mijn nieuwe avontuur. Ik vertrek zo naar Nieuwegein, The Weddingplanner Institute. Vandaag is de kick-off van mijn opleiding tot weddingplanner; de komende vier dagen wordt een groot deel van de lesstof op interactieve wijze behandeld. Daarna volgt een periode van thuisstudie. Geen idee wat me vandaag te wachten staat, maar ik heb er zin in...

Van weddingplanner tot psycholoog
Na een hartelijke ontvangst met koffie, thee en gebak neemt Annelies van der Gulik ons mee door rollen en taken van een weddingplanner. Ooit gedacht dat een weddingplanner naast organisator en creatieveling ook een rol als motivator of zelfs psycholoog moet kunnen aannemen? Al is het alleen maar om het bruidspaar stressvrij door de dag te begeleiden. Eén ding wordt al snel duidelijk; als weddingplanner moet je van vele markten thuis zijn.

Het maakt niet uit dat je valt...
Martijn van Buren vertelt ons op dag 2 aan de hand van zijn ‘5 tips voor stralend ondernemen’ alles over ondernemerschap. Met behulp van een denkbeeldig autowiel beschrijf ik WAAROM ik weddingplanner wil worden, HOE ik dat ga doen en WAT mijn product wordt.  Zucht...dat ondernemen wordt nog hard werken. Weet ik wel waar ik aan begin? Een mooie quote van Martijn die me weer vertrouwen gaf en me daarom is bijgebleven: ‘het maakt niet uit dat je valt, als je bij het opstaan de ervaring maar meeneemt’. Gelukkig, ik mag dus fouten maken.

De kracht van positief denken
Op dag 3 moeten we zelf aan de slag. In groepen van drie of vier werken we een themabruiloft uit die we vervolgens gevisualiseerd in een moodboard aan het denkbeeldige bruidspaar presenteren. Super leuk om te doen en wat een fantastisch teamwerk. En wat maakte Annelies er weer een belevenis van.

Lisa Portengen laat ons op dag 4 ervaren wat een geweldige en krachtige vrouwen we zijn en inspireert ons om dat uit te stralen en bovenal positief in het leven te staan. Want dan kun je alles realiseren wat je voor ogen hebt. Echt een feelgood powerdag met een lach en een traan. 

We're Smart&Sexy and we know it!
Al met al kijk ik terug op vier intensieve dagen waarin ik veel heb geleerd en enorm leuke en inspirerende mensen heb ontmoet. Niet alleen de trainers, maar wat een leuke medecursisten: tien Smart&Sexy vrouwen met elk hun eigen verhaal en hun eigen motivatie om deze nieuwe uitdaging aan te gaan. Wat zijn we in deze dagen individueel gegroeid en als groep nader tot elkaar gekomen. Girlz, you’re the greatest! xoxo...

What was I thinking...?

De kogel is door de kerk; ik ga bloggen. Ik heb dan toch eindelijk besloten om te gaan bloggen als onderdeel van mijn marketingstrategie. Tenslotte leerde ik afgelopen weekend van Martijn van Buren: it’s all about Boeien, Binden en Gunnen...als het gaat om zaken doen en het opbouwen van relaties.

Huh...marketingstrategie, zaken doen... hoor ik sommigen denken, hoezo dat dan? Nou, omdat ik heb besloten een carrièreswitch te ondergaan; ik ga ondernemen! Nee, ik zeg mijn baan als projectleider bij UWV niet op want ook dat doe ik nog steeds met veel plezier en bovendien moet er ook gewoon brood op de plank komen. Maar toch kan ik niet negeren dat het de laatste paar maanden is gaan kriebelen. Eigenlijk begon het al een beetje tijdens mijn laatste zwangerschap, maar ná de geboorte van Owen en Jay, nu 13 maanden geleden, ben ik echt serieus gaan nadenken over mijn toekomst. Hoe zie ik mijn leven over 5 of over 10 jaar, wat doe ik nu voor werk en wat spreekt me daarin aan, wil ik dat nu nog 25 jaar doen of kan ik dat waar ik goed in ben en waar ik in mijn huidige baan energie van krijg, misschien combineren met mijn creativiteit om een nóg leukere baan te vinden waar ik nóg blijer van word? Toen kwam ik eigenlijk al snel uit op weddingplanning.

Nou, dat is niet helemaal waar. Daar ging nog iets aan vooraf. Zo’n 2,5 jaar geleden kwam ik namelijk voor het eerst met het vak weddingplanning in aanraking toen ik met een goede vriendin een workshop ‘Ceremoniemeester’ volgde bij het Weddingplanners Institute in Nieuwegein. We waren daar beiden zo enthousiast over dat ik me daarna ben gaan verdiepen in het vak en niet lang daarna had ik me aangemeld voor de opleiding tot weddingplanner bij diezelfde organisatie. Toen kort daarna bleek dat ik zwanger was en niet van één, maar van twee baby's heb ik de boel afgeblazen. Ik heb een hoop energie en kan een hoop ballen tegelijk in de lucht houden, maar dat was wel erg veel van 't goede. Maar na de geboorte van de tweeling ging het toch weer kriebelen, dus opnieuw aangemeld en afgelopen donderdag ben ik daadwerkelijk gestart met een fantastische 4 daagse kick-off. Die vier dagen hebben me nog meer gemotiveerd, maar hebben ook een hoop vragen opgeroepen. Maar daarover vertel ik een volgende keer meer...

Eén ding staat vast; de opleiding ga ik hoe dan ook doen. Gewoon omdat het een ontzettend leuke opleiding is, omdat het onderwerp me interesseert, omdat ik er in korte tijd al zoveel leuke en inspirerende mensen heb ontmoet en omdat het door het grote aandeel ‘ondernemerschap’ in de opleiding altijd van pas komt, ook als ik uiteindelijk besluit toch een andere richting op te gaan.

De komende tijd staat dus in het teken van hard studeren, praktijkopdrachten, seminars en een stagebruiloft. Tel daarbij op:
- een baan voor vier dagen per week (ik ga wel gedeeltelijk ouderschapsverlof opnemen),
- een dochter die as. zondag 4 wordt waardoor de afgelopen weken in het teken stonden van traktaties maken voor school, het verjaardagsfeestje thuis plannen, afscheid nemen van het kinderdagverblijf en wennen op school,
- een man die zo nu en dan ook wat aandacht wil
- én een tweeling die net leert lopen en/of heel hard kruipen en net ontdekt heeft dat dat heel goed van pas komt als je iets ondeugends hebt uitgespookt,
dan moet je je haast wel afvragen: girl, what were you thinking??? Dan antwoord ik: mijn dromen waarmaken, mijn passie volgen. Want daar geloof ik stellig in. Maar ook daarover een volgende keer meer.....